12 Şubat 2010 Cuma

Epidural anestezi ile yapılan sezaryende neler yaşanır?

 

Önceden belirtmek isterim ki aşağıda anlatacaklarım tamamen kendi tecrübelerimdir, tıbbi gerçeklere tamamen aykırı olabilmesi bile mümkündür :)
  • Ne zaman ameliyata gireceğimi ve ameliyat esnasında neler olacağını biliyordum. Bu nedenle gergin bir bekleyiş içinde değildim.
  • Kontrollerimin yapıldığı ufak ve samimi doğumhane yerine soğuk, steril ve bol ışıklı ameliyathaneye getirildim.
  • Acı var mı acı? HAYIR. Epidural anestezi iğnesi vurulurken hiçbir acı, ağrı veya rahatsızlık hissi duymadım. Sinek ısırığı gibi bir şey hissedeceksin demişleri ama ben heyecandan bıdır bıdır konuşurken onu bile hissetmedim. Anestezist kendini rahat bırakan hiç kimsenin en ufak bir rahatsızlık hissetmeyeceğini söyledi.
  • İğneyi ameliyat masasının üzerinde yaptılar. Yapar yapmaz masaya yatmamı istediler. Kollarımı iki yandan masaya bağladılar. Sol kolumdan damar girişi açtılar. Üzerimdeki ameliyat önlüğünü göğsümün üzerine kadar açıp, havaya kaldırarak, ameliyat ekibi ile aramda paravan oluşturdular. Ameliyattan çıkarken de tüm bu işlemlerin aksi tekrarlandı :)
  • Anestezi sonrasında belden aşağım uyuşacak ve ben hiçbir şey hissetmeyeceğim sanıyordum. Yanılmışım. Acı hissi kesinlikle yok ama tüm hareketleri hissettim. Daha önce bu konuda bilgilendirilmemiş olduğum için anestezi bende etki yaratmadı da beni canlı canlı kesmeye çalışıyorlar sandım :) Meğer o esnada çoktan çocuğu çıkarıyorlarmış bile.
  • Tıpkı yara yerine bakarken fenalaşmaya benzer bir hisle midem bulandı. Anestezi uzmanı bu duruma alışkın olduğunu gösterir biçimde "Başınızı yan tarafa çevirerek istifra edebilirsiniz, biz o tarafa bir kap koyacağız" dedi. Ki daha sonra doğum esnasında istifra edenler olduğunu da öğrendim.
  • Sonradan öğrendim ki uyuşup uyuşmadığınızı sondayı sokarken anlıyorlarmış. "Sondayı sokuyoruz" diye bana haber verdiler. "Tamam" dedim ama hiçbir şey hissetmedim. Zaten olay buymuş; sondayı hissetmiyorsan ameliyata başlıyorlar. Bu arada çok da merak ediyordum, sonda çıkarken de acımadı, bir arkadaşım hafif gıdıklanma olduğunu söylemişti, onu bile hissetmedim. Sonda germişti beni biraz ama hiçbir sıkıntısı yokmuş meğerse :)
  • Eşim yanımda olmasaydı bir hayli gerileceğimden eminim. Onun varlığı beni rahatlattı, korkularımı aldı, rahat bir doğum geçirdim. Tavsiyem, muhakkak doğuma yanınızda biriyle girin. Bir doğum fotoğrafçısı bile dikkatinizi dağıtıp, o yara yerine bakarken oluşan tansiyon düşmesi duygusundan sizi koruyabilir. Fenalaşmak tamamen psikolojik yani. Bu nedenle yanınızda sizi kameraya çeken birinin bulunması, sizin psikolojik olarak daha rahat bir ameliyat geçirmenizi sağlayacaktır :)
  • Bebeğimi içimden çıkarırlarken içim boşalıyormuş gibi bir duygu hissedeceğimi söylemişlerdi ama ben kesinlikle hiç bir şey hissetmedim. Demek ki herkes farklı duygular hissediyor.
  • Bebeğimi alıp bana gösterdiklerinde ilk bakışta aşk ne demekmiş anladım. Sezaryenle doğum yaptığım için annelik duygum geç gelişecek sanıyordum, bu konuda da yanılmışım. Yan masada bebeğimin bakımı yapılırken gözlerimi ondan ayıramadım.
  • Bebeğimin bakımı yapıldıktan sonra bana verecekler ve ben onu kollarımın arasına alacağım sanıyordum. Gene yanılmışım. Kollarım ameliyat masasında olduğum için iki yandan bağlıydı. Ona sarılamadım, sadece koklamakla yetinmek zorunda kaldım.
  • Bebeğimi aldıktan sonra ameliyat yerini dikmeye başlamışlar bile. Hiç ama hiç bir şey hissetmedim. Önce bebeğimi hayran hayran seyretmekle, sonra da hayran hayran onu düşünmekle meşguldüm :)
  • Ameliyat sonrası beni hemen aşağı odama indirdiler ve bebeğimi kucağıma verdiler. Tarif edilmez bir mutluluktu; o anın fotoğrafını bastırdım, bakmaya doyamıyorum :)
Sezaryen sonrası iyileşme sürecinde sizi neler bekleyeceğini de bir sonraki yazıma saklayayım.

Not: Dedim ya, fili tuttuğum yerden tarif ediyorum. Benim burada anlattıklarım tamamen kendi tecrübelerim olup tavsiye niteliği taşımamaktadır. Herkesin tecrübesi muhakkak farklı olacaktır.

12 yorum:

  1. İYKİ ANLATMISSINNN.. buna cok ihtiyacım vardı.. meraltan ölcem.. hadi gelsin vakit..

    YanıtlaSil
  2. Ben de çok sabırsızlanıyordum. O sabırsızlıkla bekleyemedim ve 41+1'de sezeryan oldum. Çok pişmanım. Aman diyeyim; yoga mı yaparsın, meditasyon mu ayaparsın; at o sabırsızlığı :)

    YanıtlaSil
  3. 41+1 e mi diyosun sabırsız diye.. bizim doktor 38 de alcam diyo... hiic beklemeye niyetleri bile yok..

    YanıtlaSil
  4. Çok açık net anlatmışsın! Tam da bunları sorardım yüz yüze olsaydık.. Çok korkuyorum ya. Normalden de sezaryenden de.. İlerde napcağımı bilemiyorum:(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de çok korkuyordum. Aslında çok da canı tatlı değilimdir ama hamileyken değişik bir haline bürünüyor insan. Bir de ben kontrol delisiyimdir. Ben kendim göremeyeceğim, başkaları kesip biçecekler, bebeğimi çekip çıkaracaklar diye düşündükçe kontrolü yitirme duygusu basıyordu.

      Sezaryenle doğum yaptım. Şimdi şöyle söyleyeyim, ikincide normal doğum için şansımı zorlayacağım. Üstelik artık bir kere karın ameliyatı olduğumdan, daha da fazla risk alıyor olacağım. Ama artık kesinlikle korkmuyorum. Neyin nasıl olacağını biliyorum ya? Artık kontrol bendeymiş gibi hissediyorum.

      Bu yazıyı da aslında sezaryenin verdiği rahatsızlıkları anlatmak için yazmaya başlamıştım ama düşündüm ki bunu muhtemelen doğurmak üzere olan kadınlar okuyacaklar ve korkacaklar. Oysa korkmayı gerektirecek bir şey değil kesinlikle. Sezaryen benim ilk ameliyatımdı. 18 ay sonra bir de fıtık ameliyatı oldum, omurgama 6 adet vida takıldı. Onun yerine 3 sezaryen daha olabilirdim. Üstelik sezaryenin sonunda bir de ödülü var hiç değilse: Mis gibi kokan bir bebek :)

      Hayırlı doğumlar dilerim. Biliyorum şu aşamada hiç anlamı yok ama söylemeden edemeyeceğim: Korkmanızı gerektirecek hiçbir şey yok :)

      Sil
  5. ben ilk doğumumu normal yaptım ikinciyi henüz düşünmüyorum ama onuda normal yapmak isterim allah nasip kısmet ederse çünkü sezeryandan korkuyorum

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İkinci doğumlar ilkinden çok daha kısa sürüyor ve çok daha rahat oluyormuş. Bir arkadaşım üçüncüyü evinin bahçesinde doğurdu mesela :) İnşallah sizin de ikinci doğumunuz istediğiniz gibi olur.

      Sil
  6. 10 haftalık hamileyim ve 3 kez sezeryan oldum ama genel anestestezi ile şimdi 4 kez sezeryan olacağım ve bu sefer epidural düşünüyorum panik atağım var korkuyorum bir arkadaş acı duydum ameliyata genel olarak ettiler dedi korkum tavan yaptı doğuma aylar var ben aratırma ve korku sardı.. şimdi ne yapacağımı bilmiyorum kararsız kaldım genel anestezi ile ayıldığında üzerine konan kum torbası kadar acı veren bişey yok atın bunu üzürimden die hep bağırdım diğer sezeryanlarımda inşanlah bunu epidural olarak dşünüyorum ondada acı duyma panik korkusu yaşıyorum ne tavsiye edersiniz bana arkadaşlar neolur fikir verin 4 sezeryan riskli ve ben öylede cok korkuyorum böylede ama epidural sezeryanda acı duyan hisseden varmı neolur yardım cı olun :( inş korkularımı yener bebeğimi sağlıkla ve sagsaglim kucağıma alırım

    YanıtlaSil
  7. Ben de cok korkuyorum iki haftam kaldi bebegime kavusmam, iyi ki anlatin icim biras rahatlandi allah herkezi ku rtarsin yenilik versin insallah

    YanıtlaSil
  8. Bende epidurel oldum ancak tavsiye etmiyorum. Çünkü 2 yılı grçmesine rağmen belimde ve sırtımda ağrılarım devam etmekte. Herkestr farklı sonuç verdiğine inanıyorum. Çünkü memnun olanlarda var ama ben şikayrtlerimden dolayı tavsiye etuoeım.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet bu tür şikayetleri çok duydum. Ya anestezi uzmanlarının hatası ya da her bünye farklı tepki veriyor. Sizinki de şanssızlık olmuş. Zorda kalmadıkça bu tür yöntemlere başvurmamak en iyisi elbette.

      Sil
  9. Çok korkuyom epidural anesteziden napacam bilmiyorumm

    YanıtlaSil