Uyku konusunda her annenin kendi doğruları vardır. İşte bunlar da benim doğrularım:
- Bebeğin ana ihtiyacı bence uykudur. Doğru düzgün uyuyabilen bir bebek iyi yer ve huzurlu olur.
- Bebeğin tüm ihtiyaçları bir kısır döngü şeklinde birbirini dengeler. İyi yiyen bebek keyifli olur, huzurlu bebek keyifle yer, karnı tok ve keyfi yerinde bebek mutlulukla uykuya dalar. Dolayısıyla bebeğin her ihtiyacının öngörülüp, bebek huzursuzlanmadan, zamanında tatmin edilmesi gerekir.
- Bebeği, ilk 3 ayında her şekilde uyutmak mübahtır. Hamileliğin 4. trimestırı da denilen bu dönemde bebeğin mutluluğu esastır. Bu dönemde bebek hiçbir alışkanlık edinmez. Nasıl rahat ediyorsa öyle uyutmak gerekir.
- Bebek nasıl uykuya geçeceğini, uykuya geçmek için kaslarını nasıl gevşetip kendisini rahatlatacağını bilemez. Aynı bebeğin rahat oturması için sağına soluna yastık koymak, kaşığı eline verip ağzına nasıl götüreceğini göstermek, tam anlamıyla dengesini kurup yürüyene kadar elinden tutup yürümesine destek vermek gibi bebeğin uykuya dalma becerisini öğrenmesi için de annesinin yardımına ihtiyacı vardır.
Gelelim benim ilk ve henüz tek çocuğum üzerindeki tecrübelerime:
- Kızım şu anda 8 aylık. Geceleri kesintisiz (hiç uyanmadan) 11 saat uyuyor. Gündüzleri 1,5ar satten 2 kez, yani toplam 3 saat uyuyor. Günde toplam 14 saat uyuyan kızım, iyi yiyiyor (9.700 gr ağırlığında ve 72 cm uzunluğunda) ve çok keyifli bir bebek (Her gören söz birliği etmişcesine "Ne kadar huzurlu" diyor). Tüm bunları uyku düzenimize borçlu olduğumuza kesinlikle eminim.
- Tracy Hogg'a binlerce teşekkürler. 4üncü aydan itibaren Tracy Hogg'un günlük rutinini takip ettim. Kızımın tüm ihtiyaçlarını önceden öngörüp, bebeğim huzursuzlanmaya başlamadan yerine getirdim. Ne zaman acıkacak, ne zaman uyuyacak tahmin edebildiğim için tüm günümü ona göre programladım. Dolayısıyla kızım da ne zaman karnının doyacağını, ne zaman ilgi-sevgi-oyun ihtiyacının karşılanacağını ve ne zaman uyuyacağını önceden bildiğinden hem huzurlu bir bebek oldu hem de ne yemeye, ne de uyumaya direnç gösterdi.
- Kızımın ilk 3 ayında onu uyutmak için her türlü yöntemi denedim. Ayakta da salladım, kucakta da salladım, şşş-pat yöntemini uyguladım, emzik ile sakinleştirmeyi denedim, ninni söyledim, projektörlerle duvarlara çizgi karakterler de yansıttım. Yapmadığım kalmadı velhasıl. Hiçbirine alışmadı. İkinci bebeğimde de aynı yöntemleri gerekirse deneyeceğim. Alışır, diyenlere kulak asmayacağım. Önemli olan bebeğimin iyi uyku alıp büyümesi.
- Bebeklerin de disipline edilmeleri gerektiğine inanan biriyim. Ancak Ferber Metodu gibi sert disiplin yöntemlerini hem onaylamıyorum hem de kişilik olarak uygulayabilecek biri olmadığımı biliyorum. Doğal ebeveynlik akımı ise bana çok hayalperest geliyor. Henüz beyin bağlantıları tamamlanmamış ve dünya üzerinde hayat tecrübesi edinmemiş bir bebeğin kendi kendisine uyumayı, yemeği vs öğrenebileceği fikri bana pek de akılcı gelmiyor. Bu nedenle ben kızıma uyumayı daha doğrusu uykuya hazırlanmayı ve uykuya geçmeyi öğrettiğime inanıyorum. 4. ayımızdan itibaren bir uyku ritüelimiz ve buna bağlı bir uyku düzenimiz var. Hiçbir zaman uyku sorunu yaşamadık ama kızıma kendi kendini gevşetip, kendi kendine uykuya geçmeyi öğretmem öyle sanıldığı kadar kolay olmadı. Benim kızım da öyle yatağa bırakıldığında uyuyabilen ender bebeklerden değildi. Bir hayli emek sarfettim.
Şimdi de kızıma uykuya dalmak için gevşemeyi öğretirken dikkat ettiğim hususları yazayım:
- İlk olarak: Kızımı kendi yatağına alıştırdım. Kızım 2 aylıkken sabah uykularını yatağında almaya başladı. 2inci ayın sonunda ise tamamen kendi yatağına geçti. Bu hususu doktorumuza sormam gerektiği hiç aklıma gelmemişti. 5 aylıkken doktora tesadüfen söylediğimde, aslında bebeklerin 6ıncı ayın sonuna kadar anne ile aynı odada yatmasını önerdiklerini, aksi takdirde bebekte özgüven eksikliği oluşabildiğini, ancak benim kızımın son derece kendine güvenli bir bebek olduğunu ve dolayısıyla sistemimizi değiştirmemize gerek olmadığını söylemişti. Ben bu özgüven olayına kulak asmıyorum, 2. bebeğimde de kendi odasında ve kendi yatağında yatırmaya devam edeceğim.
- Ancak güven oluşturmak ile ilgili olarak şunu söylemeliyim: Ben kızımı 6. ayın sonuna kadar su bile vermeden emzirdim. Tracy Hogg rutinini uyguladığımız için, ne zaman acıkacağını bilip önceden hazırlanıyordum. Henüz ağlama raddesine gelmeden, daha mızırdanırken yanında oluyordum. Hatta eşim sabahları uyanıp "Kızım bu gece hiç uyanmadı galiba?" diye soruyordu :) Dolayısıyla kızım ihtiyaçlarının her zaman ve zamanında karşılanacağından son derece emindi, hala da gayet kendinden emin bir bebek.
- Takip ettiğim bloglardan ve çevremdeki diğer annelerden duyduğum kadarıyla, anne ile aynı yatakta yatan bebeklerin istinasız hepsinde emerek uyuma ve buna bağlı olarak da uyku düzensizliği sorunu var. Bence bebek, annesinin kokusunu alınca otomatik olarak meme almak istiyor. Meme emerek uyuyunca da her uyandığında meme istemeye davem ediyor. Meme isterken ve emerken uyanık olduğundan da doğru düzgün uykusunu alamıyor. Dolayısıyla kızımla ancak ikimiz de istediğimizda beraber yatıyoruz, yoksa beraber yatmayı bir günlük alışkanlık haline getirmeyi hiç düşünmedim. Kızım zaten yatağına alıştığından çoğu zaman benden uzaklaşıp, arkasını dönerek ya da yatağın uzak bir köşesine kayıp ellerini başının altına koyup uyumaya çalışarak kendi yatağına gitmek istediğini belli ediyor.
- Belki her bebeğin ihtiyacı farklıdır fakat tahminimce her annenin ihtiyacı aynı olmalı. Kastettiğim şu: Kızımla aynı odada yatarken, o gık dese uyanıyordum. Bebek her kımıldandığında uyandıkça da uykumu alamıyor ve uykusuzluk, uykusuzluğa bağlı yorgunluk nedeniyle de gergin bir anne oluyordum. Oysa kızım kendi odasında uyumaya başlayınca ben de daha derin uyumaya başladım. Dolayısıyla daha toleranslı bir anne oldum. Bunun sonucunda da bebeğim daha huzurlu bir bebek oldu. Her anne bebeğinin nefes alıp almadığını kontrol eder. Ama bence bebek bunu, yani sizin korkunuzu endişenizi farkediyor. Bebeğim benden uzakta uyuyunca, ben de daha derin uyuduğumdan, gece boyunca 5 dakikada bir kızımın hayatta olup olmadığını kontrol etmemeye başladım. Sanırım bunun da onun huzuruna katkısı olmuştur. Bence her anne dinlenmiş ve katlanma katsayısı yüksek bir anne olmak ister. Bunun için de UYKU ŞART...
- Tracy Hogg ile 4. ayın sonunda karşılaşana kadar 1 ay kadar kızım memede uyumaya alışmıştı. Memede uyumaya o kadar kolay alışıyorlar ki, inanamazsınız :) Benim ruhum bile duymadan bir de baktım ki benimki memmmm, mem-meee diye dile gelmiş ağlıyor [Evet, böylece kızımın ilk kelimesi meme oldu ne yazık ki:) ]. Hele kızım "mem-memmm" dedikçe, "Evet, aslında haklı. Bu onun memesi ve onu memeden ayrı tutmaya hakkım yok" diye düşünmeye başlamıştım her duygusal anne gibi. Fakat sonra Tracy Hogg'u okudum ve bakış açım tamamen değişti. Ayrıca benim eşim de, bloglarda okuduğum diğer babalar gibi "Kızımı ağlatma, ne istiyorsa ver" deyip duruyordu. Kendisini karşıma aldım "Bak hayatım" dedim. "Bir karar vermemiz lazım: Kızımı ağlatmamak için her istediğini yaparsam mı iyi anne olacağım, yoksa ona uykuya dalmayı öğretip iyi bir uyku almasına ve dolayısıyla büyümesine katkı sağlayarak mı iyi bir anne olacağım? Bebeğini ağlatan kötü anne de, bebeğini tüm gece memede tutup hem uykusuz bırakan hem de ileride diş çürümesi, çene yapısı bozukluğu vs gibi sorunlara yol açan anne, iyi anne mi? Bunları iyi düşün lütfen" dedim. Sanırım düşündü :) Bana hak verdi ve destek olacağını söyledi. Hakikaten oldu da...
Lafı çok uzattım, kızımı memede uyumamaya ve kendi kendine uyumaya nasıl ikna ettiğim artık başka bir yazımının konusu olsun :) Sonuç olarak söyleyeceğim şudur ki: Her bebeğin ihtiyaçları farklıdır. Fakat ben kendimi tanıyorum. En önemli ihtiyacımın iyi bir GECE uykusu olduğunu biliyorum. Bu nedenle, ikinci çocuğumu da kendi odasına, kendi yatağında ve kendi kendine uyumaya alıştıracağım. Bunun için yaptığım tüm fedakarlıklar ileride bana uyumlu, sakin ve fiziken iyi gelişmiş bir bebek olarak geri dönecek, eminim...
Kayıtlar
Vaayyy vayyy neler de bilmem gerekirmiş! Tracy Hogg kitabını ekledim hemen listeme :) Kitapyurdundan alınacaklar arasına girdi yani. Sizi de takibe alayım. Okudugum ilk postunuzla buna karar verdiysem, diğerleri de güzeldir eminimi. Hemen bu yorumu bitirip devame deyim okumaya :)
YanıtlaSilYanaklarım kızardı galiba gene :) Yazı yazmak için bundan güzel motivasyon olamaz.
YanıtlaSilKeşke bende de yarasaydı Tracy Hogg. Kızım 3 ayını doldurdu ama her uykuya dalışı bir savaş. Satırı satırına ezberledim ve çenem şşşt demekten çok ağrıyor artık. Bir gece 47 dk şşt dediğimin farkına vardım ve kızım hala kendini bir omzumdan öbürüne atıyordu. Umarım ben de sizin gibi mutlu sona ulaşırım.Zira günde sadece 9,5 saat uyuyor.Ben daha da az tabii ki:)
YanıtlaSilCuckan, pes etmek yok :) 3 ay, henüz çok erken. Ama 4. ayın içerisinde bir rutin edinmesi gerekli.
YanıtlaSil47 dk. şş demek ise mantıklı değil bence. Bebeklerin ve çocuklaırn çoğu hatta biz bile ortalama 20 dk içind euyuyoruz. Hadi biraz zorlanıyor diyelim, 30 dk olsun. Ama bebek hala uyumuyorsa, zorlamak geri tepebiliyor. "Uyku tutmadı beni" dediğimiz durum bebeklerde de olabiliyor. Kaldırıp biraz oyalamak, oynatmak, hareket ettirmek, temiz hava aldırmak, şarkı söyleyip dans ettirmek, sonra yine uyutmayı denemek gerek bence.
Merhabalar, bloğuma bıraktığınız güzel yorumdan sonra bu yazdıklarınızı da yavaş yavaş dikkatlice okudum. İlk önce bu güzel ve bilgilendirici post için teşekkürler. 4 yaşındaki kızım1 2,5 yaşına kadar ayağımda salladım bir akşam kendisi gelip anne ben kendi kendime uyuyacağım dedi. Mucize gibi bir şey. Ve uyudu. 3. ayından sonra ben ilk kızımla uyumayı çok sevdiğim için sabah babası gittikten sonra yatağıma alıp koyun koyuna yatıyorduk. Neredeyse bri yaşına kadar böyle devam etti. Zararı olup olmadığını hiç düşünmeden yaptığım bu hareketin çok şükür bir zararını görmedim. 2 numara 8 aylık. Uyuma düzeni yavaş yavaş oturuyor. Sabah uyandıktan iki saat sonra uyuyor 40 dak. sonra 2-2,30 gibi 40-45 dak. en sonunda da 17.00'de bir saat. gece de 21 gibi uyuyor. Ayağımda sallıyorum ama yanımda uyutmayı deniyeceğim. Gece nerdeyse 45-50 dakika da bir kalkıyor. İşte beni bu öldürüyor. Dün nereyse yemekle çatlatacaktım çocuğu acıkmasında uyusun diye. oysa o kuzu sadece beni istiyor. Uyutma konusundaki dezavantajım kardeşini kıskanan minik kuzumun da kendisini uyutmamı ve en az 3 kitap okumamı istemesi. ikisi de aynı saatlerde yatıyorlar. Biraz daha dişimi sıkıp 4-5 ay sonra ikisini de aynı anda anda yatağa yatırıp birini bir yana diğerini bir yana alıp yatmak da bir alternatif olabilir. Ne uzun yazdım değil mi pek doluyum pek :)))
YanıtlaSil@ Günışığı: Buraya yazdığın kadar uzun bir yorum bıraktım sayfana :) Umarım ukalalık olarak görmezsin. Ama inan bana yalnız değilsin. Çünkü uyku sorunu çeken çok anne ve bebek var; en kötü tarafı da kimse bunun bir sorun olduğunu kabul etmiyor. Herkes "geçici bir süre katlanılması gereken bir durum" olarak görüyor. Ama bence değil. Uyku sorunu da tıpkı yeme sorunu, kaba motor becerilerinin geri kalması sorunu gibi bir sorundur ve bir şekilde bir yolu bulunup çözümlenmesi gerekir. Kaba motor gelişimi geri kalmış bebeğini hiçkimse "Aman canım, zamanla düzelir" deyip de kendi haline bırakmaz. Uykusunu alamayan bir bebeği de "Aman canım, zamanla kendi kendine uyumayı öğrenir nasılsa" diyerek bir kenara bırakmamalı, sorununu görmezden gelmemeli.
YanıtlaSilUfff, gene çokbilmişlik yapıyorum ama söylemeden de duramıyorum. Hep bu çenemden çekiyorum zaten :)
merhaba sizi nurtiden tanıyorum ve blogunuzu çok beğendim.
YanıtlaSilYazılarınızı çok beğendim,gıpta ettim doğrusu.
bende uyku konusunda sıkıntılı bir dönemdeyim.5,5 aylık bir kızım var ve bugünlerde uyuma sorunu yaşıyoruz.4.aya kadar bende çeşitli yöntemlerle uyuttum 1 ay kadar önce tracy nin kitabını duydum ve okudum uygulamaya başladım ama rutin konusunda pekde başarılı olamadım.daha doğrusu benimkız sık emmek istiyor diye düşünüyordum ve nerdeyse 1,5-2 saatte bir emziriyordum. dolayısıyla 4 saatlik rutini uygulamak pek içime sinmedi ve uygulamadım.Uyku konusunda ise kızım gündüzleri pek uyumuyordu yada kısa uykuları vardı 1 saat yada 50 dk. falan.ama geceleri 21-22 arasında uyuyor ve gece 4 gibi uyanıyor sonra yatakta kendi uyuyordu yaklaşık 8 e kadar.
10-15 gün önce şşt-pat ile uyutmaya başladım ilk gün 30-40 dk. kadar sürsede sonra kısaldı uyuma süresi.gündüz uykularını uyumaya başlayınca gece 2 yada 3 kez uyanmaya başladı.Biraz sütüm azaldı kaygısı baş gösterdi.Sonrada işe başladım ve babanemiz geldi ben okuldayken kucakta ve sallayarak uyuttular şimdi ise pış pışla uyumaz oldu çıldırıyorum çünkü az uyuyor kıyamıyorum sinirli oluyorum.
Rutine nasıl başlamalı emme sürelerini nasıl uzatmalı sizce??